БЕЛОРУССКАЯ ПОЭЗИЯ (последнее)
ЧАСТУШКI І УСПАМІНЫ
Белорусская поэзия. Классические и современные стихи белорусских поэтов.
КОРЕЙВО ЮРИЙ
Звенявою я была, (3 разы)
Буракоў я накрала.
Буракоў я накрала, (3 разы)
Самагонкі нагнала.
Самагоначка ўдалася, (3 разы)
Ўся брыгада напілася.
І напіўся галава, (3 разы)
Шчэ й з раёна было два.
І міліцыя піла (3 разы)
Шчэ і прэмію дала.
(З народнага)
Змардаваўся дэпутацік,
Ад гарэлачкі памрэ.
Наша партыя радная
Нам другога падбярэ.
Сабраліся ля канторы,
Ужо паўдня як раюцца,
Дзе ж гарэлачкі дастаць,
Каб “галаве” паправіцца.
Дачакаліся Пятра,
За жніво ўзяліся.
Жменю жыта прынясла,
-Еш, хоць падавіся.
Нашы куры не нясуцца,
У куратніку сядзяць.
Пятуха здалі на мяса,
Каб дзяржаву падтрымаць.
Ходзь ту хаме!- Клікаў пан,
Мне было абідна,
Як калгаснікам празвалі,
Тады стала стыдна.
Мы не кепска працавалі
І без хлеба не жылі.
Тады сталі пабірацца,
Як суботнікі ўвялі.
Гарадскога мужыка
Дача выручае,
Як пачне бульбу садзіць,
Жонку запрагае.
Хопіць нас ужо пужаць
Мы ж ужо пужатыя,
Давай пойдзем у новы век
З галавой паднятаю.
Кожны дзень у калгас хадзіла
Зарабляла працадні,
А ў кішэнях заўжды пуста,
Хоць ты ногі працягні.
Замест Бога я ў куточак
Грамату павесіла,
Увесь дзень прымач талдыча,
Ну а мне не весела.
У нас адгрохалі кантору,
Можна падзівіцца.
У калгасе “Глаўных” многа,
Усім не памясціцца.
Заатэхнік, аграном…
А колькі тых намаў,
Не кантора, а дурдом,
А справы ідуць слаба.
“Шэф” прыехаў памагаць,
Крыху задаецца,
А як сядзе за стол жраць,
Дык, як вол, напрэцца.
А як пойдзе ён у поле,
Дык не хоча працаваць.
У яго адна турбота,
Дзе б гарэлачкі дастаць.
А з раёна, што ні дзень,
Прыязджае зграя.
І не бачаць ні халеры,
Вёска ж вымірае.
Ужо і цэркву адчынілі,
Бацюшка спявае
Не, маленькіх каб хрысціць,
Дзядуль адпявае.
Успаміны
Я дзядок з той цёмнай вёскі
Што над Нёманам стаіць.
Дзе саломенныя стрэхі,
А па хаце печ дыміць.
Дзе ў каморы жорны круцяць
Муку мелюць на бліны.
Дзе зусім нядаўна
- Ходзь ту хаме збунтаваны!
Мяне клікалі паны.
Я даўно як пасівеў
І ўжо ўнукі маю,
А далёкае дзяцінства
Што дзень успамінаю.
Гараваць і бядаваць
Добранька прыйшлося
Ды, што кепскае было
З часам забылося.
* * *
На самым ускрайку лесу
Будынкі стаялі,
А бярозкі смачным сокам
Вясной частавалі.
Салавейка вечарам,
І зязюля з рання,
А ўдод чубаты
Бубніў каля хаты.
Як вясновай раніцаю
Сонейка зайграе,
Курачкі мацней сакочуць
А пеўнік спявае.
Парсючок бульбу грызе,
Брыкаюць цялушкі,
А як конік заіржэ,
Гэдак лашчыць вушкі.
Як улетку клеплюць косы…
Музыка ж якая,
Нават дзятлік, каб паслухаць,
З лесу прылятае.
Зайчанё вушы падняў,
Пакасіў вачыма –
Мусіць трэба ўцякаць,
Косяць канюшыну.
Вось і прывязлі сянцо,
Ў гумянцо злажылі.
І вакол цудоўным пахам
Ўсё паабкурылі.
А вунь з поля жнеі йдуць,
Песеньку спяваюць
І з валожак з каласкамі
Букецік трымаюць.
Так і хочацца абняць,
Мілыя браточкі,
Пакланіцца нізка ў пояс,
Заглянуць у вочкі.
* * *
Ой, зямелька родная,
Што мы нарабілі
Гірбіцыдам і нуклідам
Цябе атруцілі.
Трактар і экскаватар
Усё збузавалі,
А ў прыгожых куточках
Ірвоў накапалі.
Дзедаў нашых і бацькоў
Ты спраўна карміла,
А вадзіцаю з крынічкі
Хворанькіх лячыла.
Пажаваўшы з луга траўкі
Зараз дохне быдла.
Ад бензіну і саляркі
Пах ідзе агідны.
Колькі птушак і звяроў
Бегала на полі,
Нам-жа была тога мала
Ждалі лепшай долі.
Звенявою я была, (3 разы)
Буракоў я накрала.
Буракоў я накрала, (3 разы)
Самагонкі нагнала.
Самагоначка ўдалася, (3 разы)
Ўся брыгада напілася.
І напіўся галава, (3 разы)
Шчэ й з раёна было два.
І міліцыя піла (3 разы)
Шчэ і прэмію дала.
(З народнага)
Змардаваўся дэпутацік,
Ад гарэлачкі памрэ.
Наша партыя радная
Нам другога падбярэ.
Сабраліся ля канторы,
Ужо паўдня як раюцца,
Дзе ж гарэлачкі дастаць,
Каб “галаве” паправіцца.
Дачакаліся Пятра,
За жніво ўзяліся.
Жменю жыта прынясла,
-Еш, хоць падавіся.
Нашы куры не нясуцца,
У куратніку сядзяць.
Пятуха здалі на мяса,
Каб дзяржаву падтрымаць.
Ходзь ту хаме!- Клікаў пан,
Мне было абідна,
Як калгаснікам празвалі,
Тады стала стыдна.
Мы не кепска працавалі
І без хлеба не жылі.
Тады сталі пабірацца,
Як суботнікі ўвялі.
Гарадскога мужыка
Дача выручае,
Як пачне бульбу садзіць,
Жонку запрагае.
Хопіць нас ужо пужаць
Мы ж ужо пужатыя,
Давай пойдзем у новы век
З галавой паднятаю.
Кожны дзень у калгас хадзіла
Зарабляла працадні,
А ў кішэнях заўжды пуста,
Хоць ты ногі працягні.
Замест Бога я ў куточак
Грамату павесіла,
Увесь дзень прымач талдыча,
Ну а мне не весела.
У нас адгрохалі кантору,
Можна падзівіцца.
У калгасе “Глаўных” многа,
Усім не памясціцца.
Заатэхнік, аграном…
А колькі тых намаў,
Не кантора, а дурдом,
А справы ідуць слаба.
“Шэф” прыехаў памагаць,
Крыху задаецца,
А як сядзе за стол жраць,
Дык, як вол, напрэцца.
А як пойдзе ён у поле,
Дык не хоча працаваць.
У яго адна турбота,
Дзе б гарэлачкі дастаць.
А з раёна, што ні дзень,
Прыязджае зграя.
І не бачаць ні халеры,
Вёска ж вымірае.
Ужо і цэркву адчынілі,
Бацюшка спявае
Не, маленькіх каб хрысціць,
Дзядуль адпявае.
Успаміны
Я дзядок з той цёмнай вёскі
Што над Нёманам стаіць.
Дзе саломенныя стрэхі,
А па хаце печ дыміць.
Дзе ў каморы жорны круцяць
Муку мелюць на бліны.
Дзе зусім нядаўна
- Ходзь ту хаме збунтаваны!
Мяне клікалі паны.
Я даўно як пасівеў
І ўжо ўнукі маю,
А далёкае дзяцінства
Што дзень успамінаю.
Гараваць і бядаваць
Добранька прыйшлося
Ды, што кепскае было
З часам забылося.
* * *
На самым ускрайку лесу
Будынкі стаялі,
А бярозкі смачным сокам
Вясной частавалі.
Салавейка вечарам,
І зязюля з рання,
А ўдод чубаты
Бубніў каля хаты.
Як вясновай раніцаю
Сонейка зайграе,
Курачкі мацней сакочуць
А пеўнік спявае.
Парсючок бульбу грызе,
Брыкаюць цялушкі,
А як конік заіржэ,
Гэдак лашчыць вушкі.
Як улетку клеплюць косы…
Музыка ж якая,
Нават дзятлік, каб паслухаць,
З лесу прылятае.
Зайчанё вушы падняў,
Пакасіў вачыма –
Мусіць трэба ўцякаць,
Косяць канюшыну.
Вось і прывязлі сянцо,
Ў гумянцо злажылі.
І вакол цудоўным пахам
Ўсё паабкурылі.
А вунь з поля жнеі йдуць,
Песеньку спяваюць
І з валожак з каласкамі
Букецік трымаюць.
Так і хочацца абняць,
Мілыя браточкі,
Пакланіцца нізка ў пояс,
Заглянуць у вочкі.
* * *
Ой, зямелька родная,
Што мы нарабілі
Гірбіцыдам і нуклідам
Цябе атруцілі.
Трактар і экскаватар
Усё збузавалі,
А ў прыгожых куточках
Ірвоў накапалі.
Дзедаў нашых і бацькоў
Ты спраўна карміла,
А вадзіцаю з крынічкі
Хворанькіх лячыла.
Пажаваўшы з луга траўкі
Зараз дохне быдла.
Ад бензіну і саляркі
Пах ідзе агідны.
Колькі птушак і звяроў
Бегала на полі,
Нам-жа была тога мала
Ждалі лепшай долі.
Опубликовано 25 сентября 2004 года
Новые статьи на library.by:
БЕЛОРУССКАЯ ПОЭЗИЯ:
Комментируем публикацию: ЧАСТУШКI І УСПАМІНЫ
подняться наверх ↑
ССЫЛКИ ДЛЯ СПИСКА ЛИТЕРАТУРЫ
По стандарту ВАК Республики Беларусь
Стандарт используется в белорусских учебных заведениях различного типа.
По ГОСТу Российской Федерации
Для образовательных и научно-исследовательских учреждений РФ
Прямой URL на данную страницу для блога или сайта
Полностью готовые для научного цитирования ссылки. Вставьте их в статью, исследование, реферат, курсой или дипломный проект, чтобы сослаться на данную публикацию №1096124424 в базе LIBRARY.BY.
подняться наверх ↑
ПАРТНЁРЫ БИБЛИОТЕКИ рекомендуем!
подняться наверх ↑
ОБРАТНО В РУБРИКУ?
Уважаемый читатель! Подписывайтесь на LIBRARY.BY в VKновости, VKтрансляция и Одноклассниках, чтобы быстро узнавать о событиях онлайн библиотеки.
Добавить статью
Обнародовать свои произведения
Редактировать работы
Для действующих авторов
Зарегистрироваться
Доступ к модулю публикаций