АДАМОВІЧ АЛЕСЬ

КАЧЕСТВО РАБОТЫ: 77%

Алесю   Адамовічу  споўнілася  15  гадоў,   калі  ён  стаў  падпольшчыкам  і   партызанам.  Вайна  пакінула  глыбокі   след  у  свядомасці  юнака,  і   гэта  з’вілася  адной  з  прычын   таго,  што  тэма  вайны  стала   асноўнай  у  творчасці  пісьменніка.   Вопыт  перажытага  падчас  вайны   знайшоў  сваё  адлюстраванне  ў   дылогіі  “Партызаны”  ( раман  “Вайна   пад  стрэхамі”  і  “Сыны  ідуць   у  бой” ). 

Вялікая   Айчынная  вайна  закранула  кожны   дом,  кожную  сям’ю.  Пісьменнік,   імкнучыся  замацаваць  у  народнай   памяці  трагедыю  кожнага  чалавека,   а’бездзіў  (разам  з  Я. Брылём  і   У. Калеснікам)  амаль  усю  Беларусь,   запісаў  звыш  300  жахлівых   маналогаў–успамінаў  ад  ўдзельнікаў   і  ахвяр  фашызму.  У  выніку  з’явілася   кніга  “Я  з  вогненнай  вёскі”   (1975) — публіцыстычны   дакумент,   абвінавачванне  фашызму.  Жудасным   расказам  пра  людзей,  якія   ператварыліся  ў  катаў,  здраднікаў,   з’яўляецца  аповесць  Адамавіча  “Капнікі”   (1979).

“Хатынская   аповесць”,  як  і  многія  іншыя   творы  А. Адамовіча,  аснована  на   дакументальных  фактах.  Твор  як   бы  сатканы  з  успамінаў  жывых   сведак  спаленых  беларускіх  вёсак,   партызанаў,  падпольшчыкаў.  Галоўным   героем  аповесці  з’яўляецца   Фларыян  Пятровіч  Гайшун,  ветэран   вайны,  выкладчык  псіхалогіі.  Ён   разам  з  былымі  партызанамі   Касачом,  Косцем,  Сталетавым,   Лапцёнкам  едзе  ў  Хатынь.  Перад   вачымі  Гайшуна,  сляпога  чалавека,   як  бы  ажывае  ваеннае  ліхалецце.   Ён  падлеткам  ваяваў  ў   партызанскім  атрадзе,  цудам   вырваўся  з  “вогненнай  вескі”,   бачыў  смерць  блізкіх  людзей,   сяброў.  Ніколі  не  можа  сцерціся   зрамяці  героя  твора  жудасная   справа  карнікаў  над  мірнымі   жыхарамі  вёскі  Пераходы,  смерць   маці,  дзвюх  сястрычак–блізнятак,   лепшага  сябра …  Аповесць  гучыць   як  мастацкі  дакумент,   абвінавачванне  фашызму,  як  заклік   да  аб’яднання  ў  барацьбе  з   карычнневай  чумой.  Важнае  месца   ў  “Хатынскай  аповесці”  займае   палеміка  Гайшчуна  з  яго   аспірантам  Бокіем,  праз  якую   аўтар  спрабуе  асэнсаваць  складаныя   і  супярэчлівыя  пытанні  сучаснасці,   абараніць  вечныя  гуманістычныя   каштоўнасці  чалавека.

Па  матывах  “Хатынскай   аповесці”  ў  Дзяржаўным  рускім   драматычным  тэатры  Беларусі   пастаўлена  п’еса  “Вяртанне  ў   Хатынь”.  Кінарэжысёрам  Э. Клімавым   у  1985  г.  знята  мастацкая   кінастужка  “Ідзі  і  глядзі”,  у   аснову  якой  пакладзена  “Хатынская   аповесць”.  Фільм  атрымаў  першую   прэмію  на  Сусветным  кінафестывалі   і  ўзнагароджаны  залатым  медалём.

РАБОТА ДОБАВЛЕНА В АРХИВ: 16 СЕНТЯБРЯ 2001