(фота аўтара)

Лячу я у паўднёвую вясну.

Туды, дзе зацвітаюць абрыкосы,

Дзе не бывае лютаўскіх марозаў,

Не цягне там да ленасці і сну.

Я па аблоках мяккіх буду плыць,

Лунаць у сіняй высі птушкай вольнай.

І адчуваць цябе ўбачыць здольнай.

Над мурагамі й рэкамі кружыць.

Пачую шум марскіх зяленых хваль,

Што набягаюць на пяшчаны бераг.

Хачу адкрыць у тваё сэрца дзверы,

Бо там мяне яшчэ няма, на жаль.

Аднойчы, адвячоркавай парой,

Крычаць мне зверху будуць гучна чайкі,

Збіваючыся цесна ў небе ў зграйкі,

Што стрэчы ты чакаў даўно са мной...