(фота аўтара)

Які цудоўны месяц студзень!

З карункаў вытканы і ўзораў.

Бадай, прыбраней і не будзе,

Ды вельмі зменлівы ў ім нораў.

То ў вальсе круціць завірухай,

Захутаўшыся ў снежнай шалі.

Спявае песню сумна, глуха,

І танчыць з ветрам у белай зале.

То разагнаўшы ўсе аблокі,

Запаліць сонца ў чыстым небе,

І тое прамянее ўбокі,

Бліскоча на крухмальнай глебе.

А шэрань шые ўсім сукенкі,

Разгафтаваўшы срэбнай стужкай,

Ва ўборах дрэўцы, як паненкі,

Сярод пярынаў і падушак.

Сцюдёны месяц і яскравы,

То цешыць усіх, а то трывожыць,

То прапануе нам забавы.

А ў цэлым – добры ды прыгожы.