Мiлы край

(фота аўтара)

Сонейка смяецца кожны ранак,

Заглядае да мяне ў акенца,

Шамаціць высокая бярозка

У сваей смарагдавай сукенцы.

Запрашаюць выйсці ў сад, у поле,

Удыхнуць салодкага паветра,

Усміхнуцца небу і аблокам,

Лёгка бегчы наўздагон за ветрам.

Назбіраю з васількоў букецік,

Акуну ў раўчук сцюдзёны ногі,

Буду йсці, пакуль не прытамлюся,

Адпачну ў траве, каля дарогі.

Чую цяплыню зямлі бацькоўскай,

Мілы край, ты для мяне – адзіны!

Дзе б ні давялося апынуцца,

Сэрца назаўжды з табой, Радзіма.