Снег

(фота аўтара)

Церусіў густы і дробны снег,

Абдымаў пяшчотна, цалаваўся,

На каўнер і плечы апускаўся,

Звешваўся уніз з высокіх стрэх.

Засцілаў абрусы па садах,

Закалыхваў дрэвы, нібы любы,

На шляхах складаўся ціха ў гурбы,

Зіхацеў на рэчцы берагах.

Дзе ні глянеш – чысціня снягоў,

Лёгкі подых свежага паветра.

І знікае сум з лагодным ветрам,

І душа збаўляецца грахоў.