Калi ласка... Цяплыня

Дарагiх усмешак,

Калi ласка - ты и я

На дзяцiнства сцежках,

Сонныя абдымкi мар

Летняга свiтання,

Промнi сонца й ценi хмар

Першага кахання...

Калi ласка - гэта сум

Спрэчкi з сябрам чулым,

Подых жалю, роспач дум

Аб сваiм мiнулым.

I пяшчота тых гадзiн,

Што пасля растання

Пераутворацца успамiнам

Зорным, для чакання -

Бы крынiчка, як ручай,

Што мацуе рэку

I пiтае буйны гай;

Тых пачуццяу рэха,

Што як зерне у зямлi -

Схованы да часу

I ня бачны: хоць глядзi,

Хоць забудзь адразу.

Калi ласка, не губляй

У сваiм сэрцы мару,

I ня згубiць цябе край;

Як ня згубiць справу,

Выратуе - як дзiця -

Кожную раслiну,

Што iмкнецца да жыцця,

Сонца моц шчаслiвы.

Любы, родны, не журысь,

Гэта ж наша казка,

Што як кветка - прагне увысь!

Будзьма, калi ласка.