Час туманоў і плёну сакаўнога!
У змове з сонцам бласлаўляеш ты
Лазу ля стрэх, каб грон трымала многа,
Сад сьціхлы, каб яму да ламаты
Ў суках ставала клопату старога;
Мяздру салодзіш пахкай садавіны,
Арэхі сьпеліш, гарбузу жывот
Выкругліваеш, сочыш штохвіліны,
Каб кветак позьніх ліўся сьмех вясёлы,
Каб як пазьней адчулі холад пчолы,
Бо лету душна ў клейкіх келлях сот.
Хто ўвагу на заможную не зьверне?
Сядзіш ты бестурботна на таку,
Вятрэц, які нядаўна веяў зерне,
Твае кудлаціць пасмы неўзнаку,
Ці сьпіш на недакошаным пракосе,
Ад маку ахмялелай лета сьніцца,
У кветках палачу шкадуе серп,
А часам, як зьбіральшчыца калосься,
Гнеш галаву цяжкую да крыніцы.
Цурку з давільні віцца, не спыніцца,
Табе глядзець гадзінамі няўсьцерп.
Дзе веснавыя сьпевы, пералівы?
Не дбай пра іх — ёсьць музыка ў цябе,
Пакуль, аценіўшы іржышча нівы,
Ласкава дзень канае ў харашбе,
І камарыны хор нуду гайдае
У лазняках на выпасах лагоды,
Цвыркун не пакідае жываплот,
Бляюць ягняты, і ручай рыдае,
Малінаўка зайшлася ў садзе згоды,
І ластаўкі, сабраўшыся ў чароды,
Шчабечуць у нябёсах на адлёт.
Пераклад Рыгора Барадуліна.
Опубликовано 09 мая 2010 года