LIBRARY.BY → БЕЛОРУССКАЯ ПОЭЗИЯ → Максiму Багдановiчу → Версия для печати
Дата публикации: 19 апреля 2015
Автор: Алёна Шарэпа-Лапiцкая
Публикатор: Nickolas (номер депонирования: BY-1429428845)
Рубрика: БЕЛОРУССКАЯ ПОЭЗИЯ
Источник: (c) http://artdic.eu
Алёна Шарэпа-Лапiцкая
Максiму Багдановiчу
Устань, Максiм! I пойдзем, паглядзiм,
Якi наш свет прыгожы i шырокi,
Як ймкнуцца ў бляску сонца залатым
Пад неба шпарка белыя аблокi,
А мора ззяе вечнаю красой
I да ўзбярэжжа пенiцца прыбой...
Устань, Максiм! Я знаю: Ты жывы
I будзеш жыць, як жыў даўней мiж намi,
Ты хiба, выпiў крыху зелля сон-травы
I ад таго забыўся сном гадамi, -
Устань, Паэт! З магiлы да жыцця
Цябе да шчасця сяння клiчу я!
Устань, Максiм! Я памагу Табе
Падняцца з дна Тваёй сырой магiлы
I зноў Ты зложыш песнi аб вясне,
Аб матыльках у садзе сiнякрылы, -
Ад ямы цёмры вечнай здалячы
Зноў будзеш марыць днямi i ўчасы,
Яшчэ паклiчу з хмараў пяруны,
Каб загрымелi грознай навальнiцай,
Каб разагналi чары сон-травы,
Дапамаглi з Тваёй знямогай бiцца,
Каб у агнiстым зараве з руiн
Жывы з магiлы ўстаў Максiм.
I рушымся тады з Табой мiж скал
Уславiць днi, якiя напаткалi
Нас прывiтае песняй белапенны вал
I адгукнуцца срэбразвонка хвалi,
I скажа з мора хваляў перазвон,
Што прамiнуў Твой шматгадовы сон,
Падымемся вышэй на горны шчыт -
Умiг закрасуюць кветкамi далiны -
Усмiхнецца ясны сонечны блакiт,
Пагрозна азавецца клiч арлiны, -
Хто мае ў серцы многа пачуцця,
Той шчыра ўславiць час Твайго жыцця.
Калi-ж уначы завые грозны шквал,
А мора азавецца непакоем звонка, -
Пазнаюць усе, што Ты з магiлы устаў
I да Радзiмай адыйшоў старонкi, -
Ты - наш Пясняр, найлепшы з нас адзiн,
Далёкай Беларусi вечны сын,
Устань, Максiм!
1989 г.
Опубликовано 19 апреля 2015 года