Сын зямлі беларускай

Сыноў зямлі чакае свет.
Па вёсках ходзяць пагалоскі.
Адзінай веры чалавек.
Шматзначнай мэты - Каліноўскі!

Чаму завуць яго Кастусь?
Сапраўдны, верны, добры малы.
Як дуб у лесе ён трывалы
І вольны марай, быццам Русь.

З дзяцінства - родны патрыёт,
Жадаў свабоды і ўвагі.
І раптам сонечныя сцягі 
Паўстаннем вылілісь у народ.

І часам блізіліся хмары
З надзеяй пэйнай год у год.
І тры гады усе чакалі,
І тышчу дзён не спаў народ.

За друкам "праўды" час кіпеў,
І кожны нумар абліваўся.
Мужыцкай жорсткай долі меў.
Да сэрца хлапчукоў звяртаўся.

І чулі голас бесмяротны,
Такі лагодны і геройскі.
Такі радзімы і пяшчотны.
І ім валодаў Каліноўскі!

"Мужыцкая праўда" няпраўду рубіла,
Спагодаю жорсткай казала адно:
"Любіце свой кут, як апошняга сына,
Адзіную мову, як слова жыццё"

І часам спынілась жыццё Кастуся,
Папалі апошнія сцягі паўстанцаў.
Любоў да Радзімы згубіла жыцця,
Любоў да свабоды не страціла шанцаў.

Праз час мы раскажам
Сябрам па-сяброўску:
-Хто сэрцам вялікі?
-Кастусь Каліноўскі.

І думкі, што ўкладваў у цэла Кастусь 
Мы мужна спытаем у сэрцы прыемным.
Каго любіш? Люблю Беларусь!
Так узаемна.

Сыноў зямлі чакае свет.
Па вёсках ходзяць пагалоскі.
Апошні шчыры чалавек,
Шматзначнай мэты - Каліноўскі!