Актуальные публикации по истории и культуре Беларуси.
Лідскія харугвы ў Грунвальдскай бітве 2 за 24 часа
15 ліпеня споўнілася 590 гадоў з дня Вялікай бітвы ў Вялікай вайне і з дня Вялікай перамогі саюзных войскаў Вялікага княства Літоўскага і каралеўства Польскага над наймагутнейшым і найагрэсіўнейшым войскам Тэўтонскага ордэну...
Архітэктура Лідчыны. Готыка. 0 за 24 часа
Храм у горадзе - гэта сімвал вечнасці сярод тлума сучаснай цывілізацыі. Зусім іншую адметнасць мае сылуэт храма дзе-небудзь на халме, у атачэнні вёсак.Тут гімн чалавека ў гонар творца сусвету як бы зліваецца з гімнам самой прыроды...
Лідзкая жаночая гімназія 4 за 24 часа
14 красавіка 1901 года дырэктар Віленскай дырэкцыі народных навучальняў зьвярнуўся з хадайніцтвам да папячыцеля Віленскай навучальнай акругі з нагоды заявы жонкі штатнага прыглядчыка Лідзкага ўезнай навучальні Марыі Навіцкай аб дазволе ёй адчыніць у горадзе Лідзе прыватную 3-х класную з падрыхтоўчым класам жаночую навучальню...
Ілья Львовіч Гярловін ("расейскі Эйнштэйн") 0 за 24 часа
У 1993 годзе ў Лідзе памёр Ілья Львовіч Гярловін. Спецыялісты сцвярджаюць, што ён падняў на некалькі ўзроўняў тэорыю Эйнштэйна, спалучыўшы яе з тэорыяй Вярнадскага. Афіцыйная навука ўпарта не жадае заўважаць ні Гярловіна, ні яго працаў. Галоўную і практычна адзіную кнігу свайго жыцця ён выдаў у 1990-м годзе за свой кошт...
Адам Фалькоўскі (лідскі ксёндз) - гісторыя сьмерці і пасьляжыцьця 0 за 24 часа
Выпіскі з расейскіх архіваў і іншых дакументаў, а таксама ўспаміны сьведкаў і ўдзельнікаў падзей зьвязаных зь імем героя паўстаньня 1863 года ксендза Адама Фалькоўскага, расстралянага ў Лідзе 24.06.1863 года...
Ліда і Лідскі павет 150 гадоў таму 0 за 24 часа
У Лiдзкiм павеце, у глыбiнi лясоў, над вялiкiм возерам стаяў невялiкi дpаўляны фiлiальны касьцел Дубiчы, а ў iм у вялiкiм алтары - фiгура Пана Езуса ў стаячай постацi з цярновым вянком, падобная да фiгуры, што знаходзiцца ў Вiльнi на Антокалю ў даўнейшым касьцеле. Богу спадобiлася гэтае места асвяцiць сваiмi ласкамi...
Ігнацій Дамейка (на польскай мове) 0 за 24 часа
Przypomnijmy. Pierwsza pozycja serii Wybitni Polacy na Ziemi Lidzkiej – wydawanej przez Komitet Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk oraz Towarzystwo Kultury Polskiej Ziemi Lidzkiej, dzialajace na Bialorusi – byl tomik piora Pawla Komorowskiego i Aleksandra Kolyszki poswiecony Ludwikowi Narbuttowi, legendarnemu kresowemu bohaterowi powstania 1863 roku, ktory majac zaledwie 31 lat zginal w bitwie pod Dubiczami. Jednoczesnie ukazane zostaly zawile i smutne losy po drugiej wojnie swiatowej tablicy ku czci Ludwika Narbutta, odslonietej w 1938 roku na scianie lidzkiego kosciola oo. pijarow w 75-lecie jego bohaterskiej smierci. Relacje o wspolczesnych losach tej majacej wszak historyczna wartosc tablicy przekazal naoczny swiadek wydarzen – p. Aleksander Kolyszko, wspolautor publikacji, a jednoczesnie wieloletni prezes TKPZL...
Ігнацій Дамейка 0 за 24 часа
Ігнацій Дамейка - сын Антона Іпаліта і Караліны з Анцутаў, нарадзіўся 31 ліпеня 1802 года ў маёнтку бацькоў Мядзвятка над ракой Ушой у Навагрудскім павеце. Яго бацька - старшыня земскіх судоў, памёр вельмі рана (1809 r.) i пакінуў дзяцей сіротамі. Малы Ігнацій, яго сёстры i браты: Марыя, Антаніна, Адам i Казімір - засталіся пад апекаю маці i двух дзядзькаў: Ігнація i Юзефа. Дзяцінства Дамейкі прайшло ў заможным шляхецкім доме, напоўненым польскай культурай, у якім захоўваліся айчынныя традыцыі. У 1812 годзе дзесяцігадовы Ігнацій разам ca старэйшым братам Адамам быў адданы ў павятовую школу айцоў піяраў у Шчучыне...
Беларуская археаграфія 18 стагоддзя 0 за 24 часа
Развіцце гістарычнай навукі немагчыма без археаграфіі. Актуальнасць публікацыі старажытных дакументаў для сённяшняга развіця і пазнання беларускай мінуўшчыны відавочная. На вялікі жаль, многія беларускія гісторыкі у сваіх даследаваннях апіраюцца не на археаграфічныя публікацыі і мала ведаюць самі дакументы...
Тутэйшыя: "Северо-Западный край" ці "KRУSY WSCHODNIE"? 0 за 24 часа
Пошукі беларускай нацыянальнай ці цывілізацыйнай ідэнтычнасці амаль заўсёды з аднолькавым вынікам прыводзяць да думкі пра малую актуальнасць візантыйскага дыскурса Беларусі, прычым гэта тычыцца як еўрацэнтрычнага, так і масквацэнтрычнага яе разумення. Урэшце, адсюль ніяк не вынікае, што сучасная Беларусь не з'яўляецца ці не можа разглядаць сябе як частку «поствізантыйскай» Айкумены — хоць бы таму, што існуе Беларускі Экзархат Рускай Праваслаўнай Царквы, ды і бальшыня беларусаў лічаць сябе ўсё ж праваслаўнымі...
Добавить статью
Обнародовать свои произведения
Редактировать работы
Для действующих авторов
Зарегистрироваться
Доступ к модулю публикаций